wsparcie

Ślub kościelny PDF Drukuj Email

Abyśmy będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa.
Ef 4,15


O czym należy pamiętać w związku ze ślubem?
Trwałość związku małżeńskiego
To dobrze, gdy ludzie chcą wstąpić w trwałe związki. Boża obietnica błogosławieństwa dotyczy związku małżeńskiego łączącego mężczyznę i kobietę. Ślubowanie małżeńskie następuje w kościele podczas nabożeństwa. Wówczas wobec uczestników: duchownego, krewnych, przyjaciół i członków zboru, narzeczeni dają wyraz swej woli utworzenia trwałej wspólnoty i proszą Boga o pomoc, aby ten zamiar się udał. On obiecuje swoje błogosławieństwo i daje przyrzeczenie, że w dobrych i złych dniach będzie z ludźmi. Ufając temu, kobieta i mężczyzna dają sobie wzajemnie obietnicę, że chcą razem przebywać, trwać we wzajemnej miłości, pomagać jedno drugiemu i wspólnie wychowywać potomstwo.


Razem tworzyć przyszłość
Dla osobistego dojrzewania i dla utrwalania się związku pomiędzy ludźmi jest ważne, że stawia się pytania dotyczące przyszłości, dotyczące kształtu wspólnego życia; ważne jest też znajdowanie odpowiedzi na te pytania. Taka wymiana myśli i takie rozmowy powinny poprzedzać ślub kościelny. Przy podejmowaniu decyzji, pary wstępujące w związek małżeński powinny zapewnić sobie odpowiednio dużo czasu na rozważania i rozmowy o swojej przyszłości. Decyzja o wstąpieniu w związek małżeński po zwyczajowo przyjętym okresie narzeczeństwa świadczy o wzajemnym zaufaniu: ufam partnerce czy partnerowi, że z nią albo z nim mogę podjąć tę dalekosiężną decyzję. Przeżywam tę ufność jako potwierdzenie, doświadczam tej ufności jako uznania, jako wzmocnienia moich własnych sił, zdolności i możliwości działania.


Wspólne pokonywanie kryzysów
Dla każdego związku małżeńskiego istnieje jednak ryzyko kryzysu. Stosunki międzyludzkie są kruche i często bywają wystawione na próbę. W wielu przypadkach wspólne drogi, u początku których była przychylność i miłość, jednak się rozchodzą. Tak więc zdanie ślubowania: „...tak mi, Panie Boże, dopomóż...” nie jest gwarancją na pozbawione problemów wspólne życie, lecz jest prośbą o Bożą obecność w związku małżeńskim, obecność, dzięki której nawet kryzysowe sytuacje mogą zostać rozwiązane. Małżeństwo, to coś znacznie więcej niż tylko suma doświadczeń, darów i uzdolnień dwojga ludzi.


Ślub kościelny
Małżeństwo potrzebuje wsparcia Boga i ludzi. W ślubie kościelnym uczestniczy para młoda i osoby, które jej dotąd towarzyszyły, a także i w przyszłości zamierzają w różnorodny sposób uczestniczyć we wspólnej wędrówce życiowej tych dwojga. Szczególnego znaczenia nabiera ten dzień dla rodziców: najpóźniej w tym momencie muszą ostatecznie potwierdzić samodzielność swych dzieci i pozwolić im iść własną drogą życia.


Ślubowanie
Do niedawna tylko w Urzędach Stanu Cywilnego można było zawrzeć związek małżeński, który miał konsekwencje prawne. Tę ceremonię zwiemy ślubem cywilnym. Obecnie w Rzeczpospolitej Polskiej takie konsekwencje prawne może też mieć związek małżeński – zwany ślubem kościelnym – zawarty w obecności duchownego, należącego do Kościoła uznanego przez państwo. Dla ludzi, którzy potrzebują zwiastowania Słowa Bożego u początku ich wspólnej, zupełnie nowej drogi życia, którzy proszą o Bożą pomoc i Boże błogosławieństwo, nie ma już konieczności uczestniczenia w dwu obrzędach: świeckim i religijnym, chociaż ciągle jest też taka możliwość. Ślub kościelny umożliwia osobiste zwrócenie się do Boga, osobiste wyznanie potrzeby uzyskania Bożej pomocy, a zawiera się to właśnie w słowach: „...tak mi, Panie Boże, dopomóż...”


Ślubowanie w Kościele Ewangelicko – Augsburskim:
Forma 1.: Narzeczony (narzeczona) powtarza: Ja, X, przed obliczem Boga żywego i w obecności tych świadków z ręki Bożej przyjmuję ciebie, Y, za żonę swoją (męża swego) i ślubuję ci: miłość, szacunek i wierność małżeńską w dniach dobrych, jak i złych, dzielić z tobą radość i smutek, szczęście i nieszczęście, jak Bóg zrządzi oraz że cię nie opuszczę, aż Bóg przez śmierć nas rozłączy. Do tego dopomóż mi, Panie Boże wszechmogący. Amen.


Forma 2.: Ksiądz zwraca się do narzeczonego (narzeczonej): Pytam się ciebie X: Czy przyjmujesz z ręki Bożej obecną (obecnego) tu
Y za żonę swoją (męża swego)? – Jeśli tak, to odpowiedz: Tak jest, przyjmuję!
Narzeczony (narzeczona): Tak jest, przyjmuję!
Ksiądz: Czy ślubujesz jej (jemu): miłość, szacunek i wierność małżeńską, w dniach dobrych jak i złych, dzielić z nią radość i smutek, szczęście i nieszczęście, jak Bóg zrządzi, i nie opuścić jej (jego), dopóki Bóg przez śmierć was nie rozłączy? Jeśli tak, to odpowiedz: Ślubuję, z pomocą Bożą!
Narzeczony (narzeczona): Ślubuję, z pomocą Bożą!


Ślubowanie w Kościele Ewangelicko – Reformowanym
Forma 1.: Ja, X, biorę cię sobie Y, za jedyną i własną żonę daną mi przez Boga. Sam też Tobie się oddaję za jedynego i własnego męża twego. Ślubuję ci na moje sumienie przed Panem Bogiem i przed tym zgromadzeniem, że będę wykonywać wszystkie obowiązki, jak na uczciwie myślącego męża przystoi, że będę cię kochał, szanował, pielęgnował w chorobie, że dochowam ci wierności małżeńskiej i że nie opuszczę cię ani w chwilach szczęścia, ani nieszczęścia, ani w żadnej przygodzie, dopóki nas Pan Bóg przez śmierć nie rozłączy. Tego wszystkiego świadkiem i wspomożeniem niech mi będzie Pan, Bóg w Trójcy Świętej jedyny. Amen.


Forma 2.: Ja, X, biorę ciebie, Y, za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny. Amen.


Ślubowanie w Kościołach Ewangelicko – Augsburskich w Republice Czeskiej
Forma 1.: „Ja, X, ślubuję przed Bogiem oraz obecnymi tu  świadkami, że obecną (obecnego) tutaj Y będę miłował (miłowała) i czcił (czciła) jako swą (swego) chrześcijańską (chrześcijańskiego) małżonkę (małżonka) w niezłomnej wierności, że będę z nią (nim)
dzielić radość i smutek, szczęście i nieszczęście, jeśli Bóg dopuści, będę żyć z nią (nim) w jedności i zgodzie i nie opuszczę jej (go)
w żadnym wypadku aż do śmierci. Tak chcę i ślubuję!”


Forma 2.: Ksiądz czyta cały tekst ślubowania najpierw w imieniu męża, potem w imieniu żony, obaj zaś potwierdzają swój ślub tylko
słowami: „Chcę i ślubuję!”


Co należy wiedzieć i uzgodnić przed ślubem?
Przygotowanie
To ważne, aby tak wcześnie, jak to tylko możliwe, nawiązać kontakt z duchownym w parafii jednego z narzeczonych. Tylko wyjątkowe okoliczności mogą tłumaczyć wybór duchownego w innej parafii. W czasie spotkania przedślubnego omawia się z duchownym
istotę chrześcijańskiego małżeństwa. Duchowny przedstawia przebieg uroczystości. Współdziałanie ślubnej pary jest wskazane i będzie życzliwie przyjęte, szczególnie w sprawie wyboru tekstów biblijnych, pieśni oraz oprawy muzycznej, udziału w modlitwach czy nawet wystroju budynku kościelnego – bo to jest przecież jej, tej pary, specjalne nabożeństwo.


Komu udziela się ślubu kościelnego?
Ślubu kościelnego udziela się osobom ochrzczonym i konfirmowanym, odpowiednio przygotowanym do zawarcia związku małżeńskiego. W przypadku osób o różnej przynależności wyznaniowej lub religijnej, możliwy jest ślub kościelny po szczegółowym omówieniu i uzgodnieniu z duchownym prowadzącym ceremonię. Odmienność przynależności konfesyjnej może być owocna i wzbogacająca, jak i stać się zarzewiem konfliktów. Trzeba pamiętać, że szczególnie wtedy, gdy pojawią się dzieci, podejmowanie decyzji – co do przynależności konfesyjnej – będzie trudne, a czasami wręcz spóźnione. Ślub w Kościele ewangelickim jest zaproszeniem, aby dzieci ochrzcić i wychować w tym Kościele.


Kiedy partner jest po rozwodzie
Kościoły ewangelickie zawsze nauczają, że małżeństwo chrześcijan powinno być trwałe. Także w tym przypadku opierają się na nauczaniu Jezusa. Kiedy jednak związek małżeński rozpadł się, mamy nadzieję na Boże miłosierdzie i przebaczenie. Zanim człowiek zechce – w odpowiedzialny sposób – wstąpić w nowy związek małżeński, powinien najpierw przykrości i niepowodzenia pierwszego małżeństwa przemyśleć i uporać się z ich skutkami. Także ten nowy związek powstaje z Bożym błogosławieństwem, a Kościoły ewangelickie nie tworzą w tym względzie jakichś szczególnych barier prawnych, ale świadomie podejmują te problemy w duszpasterstwie i nauczaniu.


Uroczystość wesela
Zgodnie ze swą nazwą, przyjęcie weselne niesie dużo radości. Oprócz niej chcielibyśmy jeszcze dać jakoś wyraz naszej wdzięczności. Przygotujmy więc krótką uroczystość dziękczynienia. Poprośmy Boga, aby był wtedy „Partnerem partnerów”. Taka szczera, dziękczynna modlitwa wiele znaczy.
Gdy mamy do czynienia z obchodami srebrnego lub złotego wesela, wtedy – takiemu jubileuszowi – zazwyczaj poświęcamy część
nabożeństwa w kościele. Oczywiście za każdym razem będzie to zależało od lokalnych zwyczajów.


Słowo Boże o małżeństwie

  • Potem rzekł Pan Bóg: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego (1 Mż 2,18)
  • Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się, nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego, nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy; wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi. Miłość nigdy nie ustaje. (1 Kor 13,4-8)
  • Dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój – lud mój, a Bóg twój – Bóg mój. Gdzie ty umrzesz, tam i ja umrę i tam będę pochowana. Niech mi uczyni Pan, cokolwiek zechce, a jednak tylko śmierć odłączy mnie od ciebie. (Rt 1,16-17)
  • Gotowe jest serce moje, Boże gotowe jest serce moje, będę śpiewał i grał. Bo wielka jest łaska twoja aż do niebios i aż do obłoków sięga wierność twoja. (Ps 57,8.11)
  • Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej. (Iz 41,10)
  • Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie. (J 6,35)
  • Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. (J 13,34)
  • Przyjmujcie jedni drugich, jak i Chrystus przyjął nas, ku chwale Boga. (Rz 15,7)
  • Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy. (Ga 6,2)
  • Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios. (Ef 1,3)
  • Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo. (1 P 3,8-9)
  • Bóg jest miłością, a kto mieszka w miłości, mieszka w Bogu, a Bóg w nim. (1 J 4,16)
  • Od początku stworzenia uczynił ich Bóg mężczyzną i kobietą. Dlatego opuści człowiek ojca swego oraz matkę i połączy się z żoną swoją. I będą ci dwoje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza. (Mk 10,6-9)

Modlitwy
Modlitwa narzeczonych
Dziękuję Ci, Boże, że jesteśmy szczęśliwi i wolno nam siebie wzajemnie uszczęśliwiać. Dziękuję Ci, Boże, że znaleźliśmy siebie nawzajem jako swoich partnerów. Dziękuję, że możemy układać nasze plany na przyszłość. Dziękuję, że na siebie patrzymy, dziękuję za to, że siebie wzajemnie dostrzegamy i coraz lepiej poznajemy. Dziękuję za czułość, którą się wzajemnie obdarzamy. Dziękować Ci, Boże, pragnę za nas oboje, tak jak wierzę, że szczęście nas obojga jest od Ciebie. Ty, Boże, wszystko dobrze czynisz, Ty jesteś miłością. Pozwól nam poznawać się coraz lepiej, pozwól nam coraz pełniej rozpoznawać, czy jesteśmy dla siebie przeznaczeni. Kochamy się, Boże i dziękujemy Ci. Amen.


W dniu ślubu
• Tobie, Boże miłości, nasz Panie Wszechmogący, dziękujemy za naszą decyzję o wspólnym życiu. Błogosław naszą drogę. Daj nam światło Twojego Ducha i obdarz nas Twoim pokojem. Pozwól, aby dobrze wiodło się nam w pracy, którą będziemy podejmować. Podaruj nam też, prosimy, nasz codzienny chleb. Ucz nas, jak mamy wspólnie nosić nasze ciężary, pokonywać trudności i nie poddawać się troskom. Obdarz każde z nas siłą, która jest potrzebna, byśmy okazali się pomocni ludziom, którzy nas potrzebują. Amen.


• Boże nasz i Panie! Z całego serca pragniemy Ci dziękować za to, że nas stworzyłeś i dla siebie wzajemnie przeznaczyłeś. Darowujesz nam życie w radości i obfitości. To Ty, Boże, łączysz mężczyznę i kobietę w małżeńskim związku, to Ty łączysz nas dzisiaj. Dziękujemy Ci za to wszystko, co już jest wspólne, dziękujemy za to zupełnie nowe, radosne życie, dziękujemy, że mamy odwagę z odpowiedzialnością wołać do Ciebie: Boże pozwól nam wzrastać i dojrzewać w naszym małżeństwie. Amen.


Wspólne życie
Dobry Boże nasz i Panie! Uświadomiłeś nam, że jesteśmy zdani na wzajemne zrozumienie siebie. Potrzebujemy szczerości, chociaż
czasami jest bolesna, potrzebujemy zaufania, jeżeli mamy żyć razem, jeżeli chcemy siebie wzajemnie sprawiedliwie oceniać. Dlatego zwracamy się do Ciebie, Boże nasz, dlatego wsłuchujemy się w Twoje Słowo, dlatego prosimy, by Duch Święty wprowadził nas w to poznanie prawdy o nas samych, które jest niezbędne do wspólnego życia. Szukamy słów, które nie przynoszą rozczarowań i zgorzknienia, ale budują, które nie czynią szkody, krzywdy, ale wyjaśniają i dają nadzieję. Potrzebujemy takiej nadziei i takiej miłości, która jest wiarygodna. Pomóż nam, Panie Boże. Amen.


W rocznicę ślubu
Kochany Ojcze z niebios! Dzisiaj dziękujemy Ci za wszystko. Za wszystkie sprawy w naszym wspólnym życiu, a w szczególności
za dobre doświadczenia naszego małżeństwa, za dobro, które pragniemy przyjąć jako Twój dar. Ty, Panie Boże, pomogłeś nam ten związek małżeński stworzyć i wierzymy, że w dobre lub złe dni Ty pomagasz nam go utrzymywać. W ciągu tych lat, gdy trwa nasze małżeństwo wielokrotnie doświadczaliśmy Twego błogosławieństwa, odczuwaliśmy, że możemy liczyć na Twą łaskę i pomoc. Szczególnie, gdy było coś trudnego, szczególnie, gdy czujemy winę wobec Ciebie i wobec siebie wzajemnie, Ty pozostałeś wierny obietnicy. Prosimy Cię, Boże, pozostań z nami w każdym kolejnym dniu naszego życia. Wzmocnij naszą miłość, obdarz nas cierpliwością wzajemnie wobec siebie. Pobłogosław, prosimy, nas i tych, którzy są nam tak bliscy. Amen.

 




Wszystkie prawa zastrzeżone © Koszalin.Luteranie.pl