Wielki Czwartek to Dzień Ustanowienia Wieczerzy Pańskiej, nazywanej też Komunią Świętą, Wieczerzą Świętą,

Sakramentem Ołtarza lub Eucharystią. Luteranie wierzą, że Komunia Święta jest sakramentem,

to znaczy ustanowionym przez Jezusa Chrystusa widzialnym znakiem niewidzialnej łaski Bożej.

Sakrament ten jest nie tylko pamiątką śmierci Chrystusa, ale również zapowiedzią radości Zmartwychwstania,

szczególnym wniknięciem w Boże Tajemnice, które dzięki ustanowieniu Chrystusa możemy

rozważać i przyjmować dla naszego zbawienia.

W Komunii Świętej Chrystus sam przychodzi w Swoim Ciele i Krwi pod postaciami chleba i wina.

Luteranizm od samego początku wierzy w realną i substancjalną obecność Ciała i Krwi Chrystusa w chlebie i winie.

Zgodnie z ustanowieniem Chrystusa, Komunia Święta jest udzielana wszystkim wierzącym pod dwiema postaciami.

Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce zaprasza do Komunii Świętej nie tylko ewangelików reformowanych i metodystycznych,

z którymi jest w tzw. wspólnocie ambony i ołtarza, ale także wszystkich chrześcijan, którzy wierzą w realną obecność Chrystusa w Sakramencie Ołtarza.

źródło: luteranie.pl

Niedziela Palmowa to ostatnia niedziela przed Wielkanocą. Rozpoczyna ona Wielki Tydzień,

który upamiętnia cierpienia Jezusa Chrystusa.Według relacji ewangelistów

Jezus wjechał do miasta na osiołku i został przyjęty przez tłumy ludzi jako Książę Pokoju. 

Było to wypełnienie zapowiedzi starotestamentowego proroka Zachariasza,który pisał:

„Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska!

Oto twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski,

łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy”. (Zach 9,9)

Tłum, który zobaczył Jezusa kładł przed nim na drodze szaty palmy stąd nazwa „Niedziela Palmowa” lub „Palmarum”.

Ta niedziela to moment przejściowy. Wkrótce okaże się, że ludzi, którzy z taką gorliwością witali Jezusa i

oddawali mu cześć kładąc przed nim palmy, zacisną swoje dłonie w pięści i będą wołać „Ukrzyżuj Go!"

Święto ma zarówno charakter radosny, jak i smutny: radujemy się ze zbawienia,

jakie mamy w Jezusie Chrystusie i smucimy się tego powodu, że ono zostało okupione ofiarą Jego ciała i krwi. 

Podczas nabożeństw czytane są fragmenty z Pisma Świętego przypominające o triumfalnym wjeździe Jezusa do

Jerozolimy, jest to jedyna perykopa, która jest dwukrotnie czytana w roku kościelnym (pierwszy raz podczas adwentu).

źródło: old2020.luteranie.pl